Nights between stations

Η φωνή… Η φωνή είναι πάντα εκεί… Και σου υπενθυμίζει… Ό,τι και να πεις, τίποτα δεν θα αλλάξει… Τίποτα δεν θα βελτιωθεί… Και το ξέρεις… Γι’ αυτό μη μιλάς… Δεν θα βγει τίποτα… Μη χαλάς σάλιο…

Έτσι κι αλλιώς, ειδικά εδώ, είσαι προσωρινός…

Μη μπλέκεις…

Χαλάρωσε…

Το ξέρεις ότι η φωνή έχει δίκιο… Δεν θες να το πιστέψεις, αλλά το ξέρεις… Και όσο περνάν τα χρόνια, το εμπεδώνεις καλύτερα…

Και μετά αντικρίζεις τα μάτια των αντρών σου… Εκείνα τα μάτια που, για κάποιο λόγο που ποτέ δεν θα καταλάβεις, έχουν πιστέψει σε σένα… Έχουν πιστέψει ότι νοιάζεσαι… ότι μπορείς…

Έχουν πιστέψει ότι θα το κάνεις…

Οι φωνές… οι φωνές μπορεί να λένε ψέματα…

Τα μάτια ποτέ…

* * *

Σύσκεψη διοικητών, Laayoune, 27 Ιανουαρίου 2010

Κάπως έτσι βρέθηκα στην τελευταία φάση τής σύσκεψης των διοικητών, στη συζήτηση των θεμάτων που είχαμε υποβάλει εμείς…

Ειρηνευτική αποστολή τού ΟΗΕ στη Δυτική Σαχάρα. Εννέα φυλάκια. Εννέα διοικητές.

Τέσσερις δεν είχαν υποβάλει τίποτα. Κάπου η ζωή είναι ωραία, ρόδινη, χωρίς προβλήματα, και τίποτα δεν χρήζει βελτίωσης…

Ο Κινέζος διοικητής τής Smara ζητάει περισσότερες σημαίες τού ΟΗΕ, ώστε να μπορούν να τις δίνουν ως σουβενίρ σε αυτούς που φεύγουν…

Κάπου η ζωή είναι πολύ ωραία…

Ο Κροάτης τού Awsard και ο διοικητής τού Agwanit, από τη Σρι Λάνκα, έχουν θέσει από ένα τεχνικό θέμα ο καθένας, τα οποία έχουν ήδη απαντηθεί στην πορεία της σύσκεψης…

Εγώ έχω κατέβει με πέντε χειροβομβίδες…

1) Διαδικασία επιλογής διοικητών 2) Διαμονή των αδειούχων στο Laayoune 3) Αύξηση των ημερών άδειας, μόνο για τους UNMO’s των φυλακίων 4) Δυνατότητα έκτακτης διανυκτέρευσης περιπόλων στο Laayoune, όταν συντρέχουν επιχειρησιακοί λόγοι 5) Συμπεριφορά των UNMO’s του αρχηγείου προς τους συναδέλφους τους στα φυλάκια (“… με συγχωρείτε, αλλά την επόμενη φορά που κάποιος από το αρχηγείο θα με ζητήσει στο τηλέφωνο και, το πρώτο πράγμα που θα ακούσω μόλις σηκώσω το ακουστικό, χωρίς καλημέρα ή τίποτα, θα είναι φαίνεται ότι είναι μεγάλη η απόσταση από το γραφείο σου μέχρι το τηλέφωνο στην αίθουσα υπηρεσίας ή κάτι παρόμοιο, σας υπόσχομαι ότι δεν θα καταβάλω καμία απολύτως προσπάθεια να είμαι κόσμιος…”)

«Για να πάρει κάποιος μια θέση στο αρχηγείο, πρέπει α) να υποβάλει αίτηση β) (σε μερικές περιπτώσεις) να δώσει γραπτές εξετάσεις γ) να περάσει συνέντευξη από τον αρμόδιο διευθυντή και δ) συνέντευξη από τον επιτελάρχη. Αντιθέτως, για τη θέση του διοικητή φυλακίου, μία από τις πιο σημαντικές θέσεις τής MINURSO αν πιστέψουμε τα θεσμικά κείμενα, συνήθως αρκούμαστε στην αξιολόγηση από τους συναδέλφους του (peer rating). Δεν υποτιμώ το peer rating, αλλά επιτρέψτε μου να πω ότι θεωρώ πραγματικά αδιανόητο το να τοποθετείται κάποιος διοικητής χωρίς συνέντευξη, τουλάχιστον από τον επιτελάρχη, αν όχι και από τον ίδιο τον στρατηγό… όπου τουλάχιστον θα μπορεί να εκφράσει και την πιθανή απροθυμία του για τη θέση…»

Για κάποιο λόγο, όταν τελείωσε την απάντησή του ο διευθυντής προσωπικού, ο επιτελάρχης θεώρησε ότι έπρεπε να πάρει και αυτός το λόγο, επιβεβαιώνοντας τον προηγούμενο – όλα είναι μια χαρά, δεν χρειάζεται καμία συνέντευξη, το αρχηγείο ξέρει…

Και για κάποιο ακόμα πιο περίεργο λόγο, μετά τον επιτελάρχη μίλησε και ο στρατηγός, για να πει τα ίδια…

Όλα είναι μια χαρά.

Το αρχηγείο ξέρει.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος συνέντευξης, ή ανησυχίας…

Υποτίθεται ότι είχα τελειώσει. Αλλά μετά ο Νιγηριανός διοικητής τού Mahbas ρώτησε για την ιατροφαρμακευτική κάλυψή μας σε περίπτωση ατυχήματος, έτσι γενικά. Όλοι ξέραμε ποια ήταν η πραγματική ερώτηση από πίσω, για εκείνον τον κακομοίρη από την Υεμένη που σακατεύτηκε η μέση του και τον παράτησαν στην τύχη του… Αλλά ο Νιγηριανός δεν είχε τα κότσια να το ρωτήσει ευθέως…

Έτσι τον βοήθησα…

Για κάτι τέτοια δεν είναι οι σύντροφοι;

Με τον Buba (αριστερά) και τον Νιγηριανό διοικητή τού Mahbas, στο δείπνο τής σύσκεψης

* * *

Δεν είναι ότι ο Πακιστανός διοικητής τού Mehares ήρθε μετά να με βρει και να μου σφίξει το χέρι…

Ούτε ότι ο Ιορδανός διοικητής τού Mijek ήρθε να μου μεταφέρει τα λόγια τού συμπατριώτη του, απόστρατου συνταγματάρχη και νυν επικεφαλής τής μονάδας GIS (“Ωραίος ο Έλληνας…”).

Θα μπορούσε να είναι ότι, όταν γύρισα στο Oum Dreyga, μπόρεσα να κοιτάξω τους άντρες μου στα μάτια… Έκανα ό,τι μπορούσα… Το πάλεψα… Αλλά τα ξέρουν όλοι όλα, και κανείς δεν ακούει…

Αλλά δεν είναι ούτε αυτό…

Όλα αυτά, εξάλλου, είναι μηδέν εις το πηλίκ(ι)ον…

* * *

Τετάρτη 10 Μαρτίου… Στο δρόμο για το Ελ. Βενιζέλος…

Παίρνω τηλέφωνο στο φυλάκιο… Ο Abdulai από τη Γκάνα είναι υπηρεσία… Άνοιξε επιτέλους το πρατήριο ή να φέρω τσιγάρα από δω;

Το πρατήριο έχει ανοίξει.

Ωραία… Παρεμπιπτόντως, ορίστηκε ποιος θα είναι ο νέος διοικητής;

Όχι… αλλά ο Igor… o Igor είναι υποψήφιος…

Ο Igor ;

Ναι…

… τον έχουν καλέσει στο αρχηγείο για συνέντευξη…

(Τράνζιτ στα Κανάρια, επιστρέφοντας για τελευταία φορά στη Δυτική Σαχάρα)

Με τον Igor

Luxurious world II (w/ Igor & Abdulai)